owczarki australijskie - aussies - australian shepherds

[magda]

Dobra, bo ja to odebrałam tak, jakby było jakimś wielkim nietaktem wypowiedzieć się w ten sposób o psie
Dzięki. mam nadzieję, że się w niedalekiej przyszłości ozikowa sytuacja w polskim ratownictwie zmieni.
_________________

[Reklama]

[tomaszek]

[Oskar]

Witam wszystkich! Jako właściecielka i przewodniczka Oskara nie moge pozostawić bez riposty kilka wypowiedzi na temat mojego psa i mojej osoby. Tak więc po kolei:

[Banderia]

[Amulinka]

Ja również bardzo się cieszę, że jest Pani tutaj. Mam nadzieję, że z tej nieprzyjemnej sytuacji wyniknie również coś dobrego, to znaczy będziemy mogli z pierwszej ręki dowiedzieć się czegoś więcej o pracy aussie w ratownictwie.
Ale, ale - czyżby Mazi już nie pracowała aktywnie?
_________________
Ula, Lava & Suvi
Ami [*] Choco [*] Asti [*]

[tomaszek]

Mnie osobiście cieszy każda informacja o tym, że ktoś pracuje z psami i jest z tego pożytek. Świetnie, że Wasze psy są wykorzystywane do pomocy przez Policję [ sam jestem policjantem już 17 rok] . Natomiast mam pytanie , czy nie uważasz, że ograniczacie swoich możliwości nie podchodząc do państwowych egzaminów które robi Straż Pożarna. Policja prowadzi nieporównywalnie mniejszą ilość akcji [będących w naszym zainteresowaniu] do Straży Pożarnej , no i bez "państwówki" nie mamy prawa brać udziału w żadnych akcjach z wykorzystaniem psów - teren , katastrofy, gruzy itd. Jeżeli się mylę, proszę o sprostowanie. Jestem zdania , że jeśli pies ma umiejętności, należy je wykorzystać jeżeli może to pomóc w odnalezieniu człowieka, czy się egzamin państwowy ma, czy nie. Tylko jest to wtedy partyzantka w wydaniu "pana z Labradorem " przy katastrofie pociągów w Szczekocinach. Super, że się pojawiłaś i oczekuję rozwoju tematu ;D. Pozdrowienia.
_________________
Bonkowa Banda ;D

[Porta Nigra]

Ja również witam serdecznie i bardzo się cieszę, że będzie możliwość porozmawiać, choćby przez to forum.

Nasza rozmowa nie była kilkuminutowa, bo ograniczyła się Pani wtedy do tego, co napisałam, a bardzo żałuję, bo nadal nie rozumiem tej wypowiedzi.

Nie rozumiem również dlaczego moja praca jest niedudolna? Bo jestem bardzo zadowolona z pracy mojej suki w typie rasy (mix bordera i aussie) Dlaczego miałabym się pocieszać? Dlaczego jestem laikiem?
Skąd te wnioski? Bardzo chętnie będę o tym rozmawiać .

Obserwowałam Państwa pracę w Kozubniku, rozmawiałam potem z organizatorami i ich opinia była jednoznaczna, mylne wskazania.

Ja rozumiem, że w pracy w terenie niektórzy dopuszczają oznaczenie znalezionych przedmiotów (ciuchów, lodówek), natomiast na gruzach jest to niedopuszczalne. Nasz pies oznaczy nam szafę (których jest kilka w zawalisku), a obok umierają ludzie. Dlatego sądzę, że ważna jest specjalizacja.

Szkoda, że Storat nie decyduje się na zdawanie egzaminów Państwowych zgodnie z rozporządzeniem MSWiA...

Proszę napisać nam coś więcej o Waszej pracy, ja nadal jestem bardzo ciekawa i chętna aby promować aussie w ratownictwie?
_________________
www.grs-ospwiszniamala.pl
www.psiratownicy.pl

[Piotr Kubica]

Witam
Do zabrania głosu w tej dyskusji skłoniły mnie zamierzone czy też nie, wypowiedzi niektórych forumowiczów na temat działalność Storatu, dewaluujące ich poczynania czy osiągnięcia w ratownictwie z psami.

Zacznijmy może od tego, że Storat działa już od 1999 roku kiedy grupa entuzjastów ratownictwa postanowiła powołać stowarzyszenie zajmujące się poszukiwaniem zaginionych ludzi. Powołanie tej grupy nie było przypadkowe a poprzedzone wieloletnią pracą z psami w tejże dziedzinie. Głównym motorem tego przedsięwzięcia była aktualny Vice Prezes Storatu ds. szkolenia, kol. lek. wet Marta Gutowska, prekursor szkolenia psów lawinowych w Polsce, które w latach 70 w Polsce nie istniało.
Jej pierwsze psy szkolone były w Austrii, Czechosłowacji, i tam też zdawały egzaminy. Spod jej ręki wyszło wiele psów ratowniczych. Osobiście kiedy w 1975 roku zaczynałem przygodę z kynologią nie zapomnę mojego spotkania z jedną z jej pierwszych psów lawinowych Int.Ch. Cony Honda v.Thumeg rasy Duży Sz.P.P. Jej umiejętności wywarły na mnie, wówczas zupełnego laika, niesamowite wrażenie co potrafi wyszkolony pies. Poza własnymi psami Marta szkoliła i przekazywała psy dla GOPRu,TOPRu, chociażby O.N. Cygan który był jednym z pierwszych psów ratowniczych tejże organizacji. Został on przekazany w 1974 roku Grupie Tatrzańskiej GOPR i decyzją Naczelnictwa GOPR jego przewodnikiem został Józek Uznański, w czasie wojny legendarny kurier, świetny ratownik, instruktor a przede wszystkim psiarz. Img http://storat.pl/aktual/2012.02.20.-Cygan.Jozka.Uznanskiego.pdf . Również przez tamte lata Marta współpracowała z powyższymi organizacjami jako instruktor, konsultant do szkolenia psów itd.( Img. http://storat.pl/aktual/2012.02.20.-Uznanski.pdf ). Swoją pasją potrafiła zaszczepić wielu ludzi. Te ponad 30 lat doświadczenia w szkoleniu psów ratowniczych zaowocowały powołaniem Stowarzyszenia Cywilnych Zespołów Ratowniczych z Psami STORAT.

Storat współpracuje z innymi organizacjami czy służbami ratowniczymi między innymi z
Wojewódzką Komendą Policji w Rzeszowie
Wojewódzką Komendą Straży Pożarnej
Grupą Bieszczadzką GOPR
w 2000 nawiązano kontakt z Międzynarodową Organizacją Psów Ratowniczych IRO z siedzibą w Austrii a od 2001 roku Storat został pierwszą w Polsce organizacją przyjętą w struktury IRO, współpracuje też z innymi organizacjami jak chociażby OSP czy RCMP CSDA w Albercie (Kanada)

Przyznam, że nie wiem w jaki sposób można komuś wytłumaczyć, że Storat ma podpisane porozumienia o współpracy z Wojewódzką Komendą Policji oraz Wojewódzką Komendą Straży Pożarnej (obie podlegają pod MSWiA). Storat jest ujęty w planie ratowniczym województwa podkarpackiego. Współpraca nie ogranicza się tylko do Podkarpacia. Zespoły Storatu biorą również udział w akcjach ratowniczych w innych regionach Polski. Dla przykładu akcja w Żorach na Śląsku gdzie pies Storatu odnalazł zaginionego 3-letniego Kubusia, którego przez 2 doby bezskutecznie poszukiwało ponad 200 osób w tym służby profesjonalne. O tym jakiego rodzaju i gdzie były prowadzone akcje z udziałem Storatu można się dowiedzieć na jego stronie.

Poza akcjami , ciągłym szkoleniu i doskonaleniu swoich psów Storat bierze udział w warsztatach i organizuje seminaria. Psy Storatu biorą udział w zawodach jak chociażby udział w Memoriale MUDR Olgi Kralovej-Mistrkowej gdzie GINNI Gimkhana pies Storatu zajął 1 miejsce. Na ostatnim wspólnym szkoleniu Storatu w Wólce Biskiej ( Wrzesień 2011 ) byli dwaj przedstawiciele Szkoły Aspirantów PSP w Krakowie. Tak się złożyło, że starszy brygadier Maciej H. ( przewodnik psa z Nowego Sącza -PSP ) w czasie nocnej akcji pozorowanej, towarzyszył w pracy psa ERKI a następnie w pracy RABEgo - psa GOPRu szkolonego przez Storat . Do ich pracy nie miał żadnych zastrzeżeń i szczerze się ucieszył na wiadomość, że 2 i 3 miesiące później, oba te psy sprawdziły się w akcjach rzeczywistych. ERKA w listopadzie 2011 znalazła zwłoki szukanego od 8 dni mężczyzny ( w terenie przeszukanym przez służby profesjonalne ) a RABY 1.01.2012 odnalazł 2 turystów w Bieszczadach ( żywych , mocno wychłodzonych ). Widocznie Forumowicze albo nie mają informacji o pracy Storatu, albo nie mieści im się w głowie, że członek PSP może w nocy latać po lesie razem z członkami Storatu i świetnie bawiąc się, wymieniać poglądy na temat metody pracy i szkolenia psów.

Dziwie się, że ktoś, kto jest zainteresowany pracą Australijczyka w ratownictwie, szuka odpowiedzi na forum, zamiast zwyczajnie przyjechać chociażby na jeden trening do Storatu, gdzie mógłby się o tym naocznie przekonać, zapoznać ze sposobami pracy, metodami szkolenia itp. Wydaje mi się, że byłoby to bardziej przekonywujące niż ewentualne odpowiedzi teoretyczne na forum.

Owszem psy storatowskie nie zdają egzaminów państwowych. Zdają one międzynarodowe egzaminy zatwierdzone przez IRO i FCI. Organizatorem tychże egzaminów nie jest Storat tylko ZKwP. Sprawozdania z tych egzaminów przesyłane są do IRO jak i GKSP przy ZKwP. Do IRO, każda zrzeszona organizacja, wysyła też sprawozdania dotyczące akcji, w których brały udział przeegzaminowane psy. Głowna Komenda Straży Pożarnej też jest członkiem IRO więc sądzę, że przewodnicy psów w Straży powinni o tym wiedzieć.
Myślę, że Storatowcy na brak akcji nie narzekają. Proszę wziąć to pod uwagę, że ratownictwo to ich pasja a nie sposób na utrzymanie. Chcąc całkowicie nastawić się na ratownictwo należałoby zatrudnić się w PSP gdzie zarówno przewodnik jak i pies są na garnuszku państwowym. W przeciwnym wypadku ludzie działający w organizacjach takich jak Storat muszą najpierw zarobić na swoje utrzymanie, utrzymanie swoich psów i również na swoją pasję gdyż działalność ta niestety nie przynosi żadnych korzyści materialnych a wręcz trzeba do tego dokładać z własnej kieszeni. Ludzie ci poświęcają, każdy swój wolny czas na szkolenia, akcje itp. Przykładem może być akcja z ostatnich dni gdzie przez 2 noce, 5 psów i 20 ratowników Storatu poszukiwało 13 letniej dziewczyny, która uciekła z domu.
Wnioskuję, że Pani (Porta Nigra) szkoli swojego psa w/dla jakiejś organizacji poza PSP, gdyż z tego co mi wiadomo (być może się mylę) to aby pies mógł zostać ratownikiem w PSP to jednym z niezbędnych warunków jest posiadanie przez niego rodowodu.

Co się zaś tyczy wypowiedzi Ireny właścicielki Oskara nie wiem co miała na myśli, niemniej wiedząc, że jest z Oskara bardzo zadowolona, przypuszczam (bo nie konsultowałem z nią tego), że miała na myśli rasę a nie konkretnie swojego psa, gdyż Oskara czy innych psów storatowskich nikt specjalnie nie reklamuje.
W zupełności się z nią zgadzam, że aussie jako taki jest przereklamowany. Wprawdzie sporo aussie pracuje w ratownictwie i dobrze sobie w nim radzi to jednak są rasy bardziej do tego predysponowane i chodzi mi tu nie o ratownictwo sportowe tylko to profesjonalne.
Po pierwsze sporo aussie posiada słabą psychikę co automatycznie eliminuje je z tejże pracy. Wbrew powszechnemu poglądowi aussie wcale nie jest takim łatwym psem w szkoleniu profesjonalnym i niedoświadczonemu w ratownictwie przewodnikowi może sprawić on sporo problemów. Nie bez znaczenia są warunki fizyczne tej rasy i psy z długim miękkim włosem zupełnie się do tego rodzaju pracy nie nadają i nie chodzi tutaj o problemy z wyczesywaniem rzepów tylko o możliwość pracy w bardzo ciężkim terenie (chaszcze, bardzo gęste zarośla czy chociażby praca w zimie). Mazi i Oskar pomimo że nie należą do psów bardzo obficie owłosionych są strzyżone. Ponadto niejednokrotnie po kilkugodzinnej pracy na zlodowaciałym, załamującym się śniegu, aussie musi być zdjęty z akcji lub sam odmawia wykonywania zadania ze względu na pokaleczone kończyny. Miększy, nie tak sprężysty i gęsty włos na kończynach i zapewne cieńsza skóra np. w porównaniu np. z ON niestety nie chroni nóg aussie. Aussie mają bardzo dobre możliwości węchowe i są bardzo sprawne fizycznie. Niezaprzeczalnie są to ich główne zalety. Można jeszcze dyskutować o wielkości psa, w bardzo ciężkich warunkach zdecydowanie lepiej radzi sobie Oskar niż mniejsza Mazi. Reasumując, aussie pomimo, że na pewno nie są rasą pierwszego wyboru to posiadają zalety i zapewne będą wykorzystywane w tej dziedzinie bardzo ciężkiej pracy.

Wg forumowiczów psy posiadające zdane międzynarodowe egzaminy IRO i FCI, posiadające licencje, sprawdzające się w podejmowanych akcjach, ale bez papierów państwowych to nie psy ratownicze. Dla mnie ważniejszym od tego skąd ma się papier jest to że, psy te są doskonale wyszkolone i zawsze sprawne do podjęcia akcji na wezwanie, kiedy ktoś znajdzie się w potrzebie, w myśl idei ”...aby inni mogli żyć... ”

Cóż, na koniec pozostaje mi życzyć aby te ”prawdziwe” Psy Ratownicze forumowiczów z państwowymi papierami, były tak sprawne i odniosły co najmniej tyle sukcesów co psy storatowskie.
Piotr Kubica

P.S. Zainteresowanie szkoleniem psa i pracą w ratownictwie jest duże, niemniej jednak tych co w niej pozostają, to są wyjątki. I jeszcze jedno, decydując się na szkolenie Australijczyka do ratownictwa, decydujemy się na ciężką pracę bo musi wybrać się psa, któremu psychika pozwoli na samodzielne rozwiązywanie problemów. O taką psychikę w rasie wcale nie jest łatwo, a jeśli się trafi, to pies na pewno będzie trudny do szkolenia.

[tomaszek]

Piotrze , pięknie dziękuję za tak bogaty post , a pisząc o tym, czy nie ograniczacie swoich możliwości miałem na myśli sytuację , która miała miejsce ostatnio na Dolnym Śląsku z zawaloną halą. Psa gruzowiskowego trzeba było ściągać przez pół Polski , w dolnośląskim nie było żadnego certyfikowanego , a przepisy mówią jasno . Napisz mi proszę, czy na Waszym terenie Wasze psy są używane do tego typu akcji , bo jeżeli tak to nie było tematu. Żebym został dobrze zrozumiany - posiadacie pracujące , sprawdzone w akcjach psy , gdyby posiadały państwowe uprawnienia dopuszczające je do tego typu działań wypełniłyby kolejną lukę na psiej ratowniczej mapie. Jak już pisałem wcześniej dla mnie liczy się uratowany człowiek , a nie to czy uratował go pies z takim , a nie innym papierem.
_________________
Bonkowa Banda ;D

[KaRottka]

Podpisuję się pod słowami tomaszka.
Miło było, Piotrze, przeczytać tak wyważony post i dowiedzieć się trochę więcej o przydatności aussie w ratownictwie. ciekawiło mnie to już od jakiegoś czasu
pozdrowienia

[Muszelka]

Bardzo fajny post i ciekawy post
_________________
Natalia i border collie Ori

[Amulinka]

Dzięki za tak dużą dawkę niezwykle ciekawych informacji.

Mam tylko jedną prośbę: proszę nie wrzucać do jednego worka wszystkich forumowiczów W końcu to były wypowiedzi pojedynczej osoby. Ja się na temat kompetencji poszczególnych organizacji, ich poziomu szkolenia i zdawanych egzaminów nie wypowiadam, bo nie mam o tym pojęcia. Podobnie jak przytłaczająca większość forumowiczów.
_________________
Ula, Lava & Suvi
Ami [*] Choco [*] Asti [*]

[asher]

[tomaszek]

odnosząc się do cytowanego przez Asher fragmentu ...
uwierz mi Piotrze, że w tej materii doskonale się rozumiemy , cały sprzęt do pracy i szkolenia od terenu po gruzy - szorki , kombinezon , kask , czołówki , liny , uprzęże itd. itd. zakupiłem co do grosza z własnych pieniędzy , jestem ratownikiem KPP - za kurs zapłaciłem z własnej kieszeni 800 zł. każde szkolenie organizowane przez kogoś z zewnątrz to następne kilkaset zł. przykłady mogę mnożyc na zawołanie , a pensji dyrektorskiej nie mam , pozdrowienia
_________________
Bonkowa Banda ;D

[Muszelka]

A ja jeszcze się tak zastanawiam, co do tych "wad" u aussie względem pracy w ratownictwie... przecież border collie też mają takie futro, też są kudłate na łapach, też wplątują im się rzepy czy też ciężko im się przemieszczać gdzieś między chaszczami.... co do psychiki to nie wiem... no ale jednak jest trochę tych borderków w ratownictwie... tzn ja się nie znam, ale jak czasem trafię na jakiś materiał o psach ratowniczych w tv, to praktycznie zawsze jest tam borderek. Albo gdzieś w artykułach na necie jak czytam o jakichś grupach ratowczniczych, na zdjęciach są bordery. Tak się zastanawiam co spodowowało że borderki są bardziej popularne niż aussie w ratownictwie, choć zdawać by się mogło że mają dość podobną psychikę, budowę i futro (oczywiście oprócz odmiany krótkowłosej, ale jeszcze nie spotkałam w materiałach zdjęć bordera krókowłosego w ratownictwie, dlatego nie wiem, czy takie też są tam używane).
_________________
Natalia i border collie Ori

[Reklama]